ENGELLİLER DANIŞMA VE DAYANIŞMA MERKEZİ

        Yeni bir merkeze başladım. Kaygılarım o kadar fazlaydı ki… Çalışıyorum… Evde değilim. Çocuklarım iyi bakılıyor mu? Egzersizleri doğru yaptırılıyor mu? Düzgün besleniyorlar mı? Belki bunu çoğu anne yaşıyor ama engelli bir çocuğa sahip olan annelerin bu tarz kaygıları diğerlerine göre biraz daha fazla… Tüm bunların sonucunda karar verdim, araştırdım ve yaşadığım ilçenin belediyesine bağlı bulunan Engelliler Dayanışma ve Danışma Merkezi’ne başvurdum. Burada bireysel olarak yani yalnızca ben psikoterapi hizmetlerine başladım. Eşim işleri nedeniyle bireysel görüşmelere katılamadı. Belediyelerin verdiği bu hizmetler ücretsiz. Her engelli yakını danışma hizmetleri ve psikoterapinin yanında engelli çocuklar için yapılan özel aktivitelere ve programlara da katılabiliyor. Engelli taksiden faydalanabiliyorlar. İlgilenenler konuyla ilgili olarak bağlı bulundukları ilçelerin belediyelerine başvurabilirler. Eğer belediyelerinde böyle bir hizmet yoksa talep yaratabilirler. Çünkü her belediyenin böyle bir zorunluluğu var.

       İlk kez Engelli Danışma ve Dayanışma Merkezi’ne gittiğimde, benim için zor bir başlangıç oldu. Dedim ki yeni psikoloğuma hayatımın hiçbir döneminde bu sebeple böyle bir merkeze gelebileceğim aklımın ucundan bile geçmezdi. Ama işte şimdi buradayım. Hayatın bize neleri getireceğini hiç bilmiyoruz. Artık algıda seçiciliğim o kadar artmıştı ki, sokakta tekerlekli sandalyede birini gördüğümde hemen eşime dönüp acaba kas hastası mı diye sormaya başlamıştım.